Vandaag tot 12 uur op bed gelegen. Moe, alles doet zeer en lijf gilt in zoveel talen tegelijk dat ik er niets meer van begrijp en vertrouwen doe ik mijn lijf ook niet. Alles wat gisteren gebeurde moet bezinken, ik laat het maar even los (als dat lukt) want moet wachten op de bloed uitslagen, in ieder geval hebben mijn vitale organen geen afwijkingen in het bloed. Dan is het ook wachten op hoe Rotterdam verder wil en wat haalbaar is.
Bel met moeders en doe de dieren en verder haak ik wat en zit voor de tv. Ik lijk wel een 100 jarige!